Μπορεί το Jurassic Park να μην υπήρξε ποτέ αγαπημένη μου ταινία αλλά της είχα έναν κάποιο σεβασμό. Ήταν πρωτοποριακή, ήταν τεχνολογικά εξελιγμένη και ήταν και ενδιαφέρουσα.
Η νέα εκδοχή λοιπόν, αναμενόταν με μεγάλη προσμονή τόσο από τους φαν των πρώτων ταινιών όσο και από όσους γνώριζαν απλά το franchise, χωρίς να έχουν δει τις παλιές ταινίες.
Και τι κατάφερε το Jurassic World? Σίγουρα να απογοητεύσει τους παλιούς φαν και σίγουρα να μην κερδίσει καινούριους. Η ιστορία ψιλογνωστή. Ένα τεράστιο ψυχαγωγικό πάρκο με θέμα τους δεινόσαυρους ανοίγει τις πύλες του και όλα πάνε στραβά! Μόνο που εδώ, οι δεινόσαυροι δεν είναι real, είναι κατασκευασμένοι στο εργαστήριο. Και φυσικά κάτι έχει πάει λάθος και δημιουργούν έναν υπερδεινόσαυρο με ιδιότητες πολλών ζώων.
Ο οποίος δραπετεύει…Και σκοτώνει τα πάντα. και είναι κακός και έξυπνος, και δολοπλόκος και απέθαντος!
Εύκολο σενάριο, αμέτρητα κλισέ, αμήχανο χιούμορ και γελοίες ατάκες συνθέτουν ένα καθόλου ελκυστικό σύνολο. Δεν το είδα σε 3D αλλά θεωρώ οτι δεν αξίζει τον κόπο να το δεις ούτε και με τρισδιάστατα γυαλιά!Το μόνο έξυπνο σημείο που έχει αυτή η ταινία είναι η σύνδεση που επιχειρείται με το Jurassic Park, μέσω της περιπλάνησης κάποιων από τους πρωταγωνιστές στο κλειστό, διαλυμένο πάρκο.
Στο:ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ, Movies - Series Tagged: #featured, Jurassic World. Jurassic Park 
