Τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης εξέπληξε ευχάριστα το φανατικό κοινό του αλλά και όσους δεν παρακολουθούν την δουλειά του ή την βρίσκουν πιο κοινότυπη και από τα καθημερινά-απογευματινά (άλλο αν πια υπάρχουν και στην prime time ζώνη…καταραμένη κρίση) σίριαλ της τηλεόρασης. Φέτος το »Ένας άλλος κόσμος» βασιζόταν σε τρεις ερωτικές ιστορίες αλλά μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα από ότι μας έχει συνηθίσει ο Παπακαλιάτης. Δεν είδαμε ούτε ερωτικά τρίγωνα, ούτε τετράγωνα, ούτε επτάγωνα. Ούτε μία λεσβία, ούτε έναν gay ή ένα trans χαρακτήρα. Η συγκεκριμένη κινηματογραφική ταινία βασιζόταν στο multicultural στοιχείο, παρουσιάζοντας μία βεντάλια διαφορετικών πολιτισμών και τον τρόπο με τον οποίο αυτοί συναντιούνται και αλληλεπιδρούν στην Αθήνα του σήμερα. Στην ουσία, η ταινία μας αποδεικνύει ότι ο έρωτας δεν έχει όρια και λογική. Από όσο διαφορετικούς κόσμους και αν προερχόμαστε, όλοι είμαστε επιρρεπείς στα ίδια πάθη και τα ίδια λάθη.
Η πρώτη ιστορία έχει τον τίτλο Boomerang και παρουσιάζει την γέννηση του έρωτα μεταξύ ενός Σύριου πρόσφυγα και μίας Ελληνίδας όταν αυτός την σώζει από μία επίθεση. Η ταινία ξεκινά »βαριά» και άμα δεν είσαι έτοιμος/η να αντικρίσεις την στυγνή πραγματικότητα του σήμερα, μην επιχειρήσεις να την δεις. Σε αυτήν την ιστορία εμφανίζεται και ο αείμνηστος Μηνάς Χατζησάββας, ο οποίος υποδύεται έναν φασίστα που κατηγορεί κάθε μη-Έλληνα για όλα τα κακά που τον έχουν βρει.
Η δεύτερη ιστορία έχει τον τίτλο Loseft 50mg και σε αυτήν πρωταγωνιστεί ο Παπακαυλιάτης με την ουγγρικής καταγωγής ηθοποιό Andrea Osvart η οποία υποδύεται ένα υψηλόβαθμο στέλεχος σε μία εταιρεία και έχει έλθει στην Ελλάδα για να μειώσει το προσωπικό της συγκεκριμένης εταιρείας. Μετά από την προηγούμενη ιστορία που είναι αρκετά μελαγχολική, γελάει το χειλάκι του θεατή με τις αστείες ατάκες του Παπακαυλιάτη αλλά περιλαμβάνει και μία συγκλονιστική σκηνή όπου ο κόσμος του πρωταγωνιστή γυρνά ανάποδα και η θλίψη επισκιάζει το χαρούμενο κλίμα. Φυσικά δεν λείπει και η ερωτική σκηνή…έπρεπε με κάποιο τρόπο να αποζημιώσει τις θαυμάστριες του (ακόμα και αν έπιασε τα 40).
Η τρίτη ιστορία έχει τον τίτλο Second Chance και βασίζεται στην γνωριμία μίας Ελληνίδας και ενός Γερμανού. Δύο άνθρωποι που έχουν περάσει στην έβδομη δεκαετία της ζωής τους ερωτεύονται μέσα σε ένα supermarket και προσπαθούν να διεκδικήσουν μία δεύτερη ευκαιρία στην ζωή και στον έρωτα.
Όταν άκουσα για πρώτη φορά, ένα χρόνο πριν, ότι στη νέα ταινία του Παπακαλιάτη θα πρωταγωνιστεί ο J.K. Simmons, έμεινα άλαλος και περίμενα πως και πως να τον δω να πρωταγωνιστεί σε μία ελληνική παραγωγή αλλά τελικά δεν είχε καμία σχέση με την ερμηνεία του στο Whiplash. Ίσως ο συγκεκριμένος ρόλος να ήταν πολύ απλός για έναν παπακαυλιατικό χαρακτήρα αλλά όπως και να έχει ο Simmons έφερε από το Hollywood το κύρος του και εμπλούτισε ευχάριστα μία ελληνική παραγωγή. Από την άλλη, η Μαρία Καβογιάννη ήταν πιο συγκλονιστική από ποτέ και παρέσυρε με την ερμηνεία της όλους τους θεατές που βρίσκονταν στην κινηματογραφική αίθουσα (με το ζόρι κρατιόμουν να μην τα μπήξω και με πάρουν στο ψιλό οι κοπέλες που κάθονταν δίπλα μου). Κατά την γνώμη μου, τα συναισθήματα της ηρωίδας που υποδύεται η Καβογιάννη δεν θα μπορούσαν να αποδοθούν καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη ηθοποιό στον κόσμο. Η μαγεία της συγκεκριμένης ερμηνείας έγκειται στο ότι δίχως να χρειάζεται να ταυτιστείς με την ζωή μίας 60χρόνης γυναίκας, κατανοείς τα πάθη και τα λάθη της.
Οι τρεις ιστορίες στο τελείωμα της ταινίας συνδέονται (το μοναδικό στοιχείο κλασσικής Παπακαυλιατικής αισθητικής στην ταινία) και λύνουν στον θεατή πολλές απορίες, ενώ μας προσφέρουν και ένα συγκλονιστικό κλείσιμο.
Το μοναδικό πράγμα που δεν κατανόησα από την ταινία είναι το θρησκευτικό στοιχείο και ο λόγος που ο Παπακαλιάτης τοποθετεί τις τρεις ιστορίες σε Πασχαλινή περίοδο. Θέλει να παρουσιάσει την ανάσταση των ηρώων από τα πάθη τους; Δέχθηκε πιέσεις από μητροπολίτες; Είχε χορηγό τον Παπα-Τσάκαλο; Τον απείλησε η Ελένη Λουκά ότι θα καταστρέψει την πρεμιέρα της ταινίας του;
Επίσης, ο Παπακαλιάτης είναι αμετανόητος εργένης αλλά διαρκώς υποδύεται χαρακτήρες γονιού. Έχει παιδικά τραύματα; Θαυμάζει όσους έχουν παιδιά; Έχει θεματάκια με τον δικό του πατέρα; Ας μας εξηγήσει κάποια στιγμή τον λόγο που γράφει τέτοιους ρόλους για τον εαυτό του για να μου φύγει και η απορία.
Τέλος το Worlds Apart (όπως είναι ο αγγλικός τίτλος της ταινίας) ξεπέρασε ήδη τα 400.000 εισιτήρια στην Ελλάδα της κρίσης και απέδειξε ότι οι Έλληνες τιμούν τις ελληνικές παραγωγές. Μένει να δούμε αν θα ξεπεράσει τα ρεκόρ των Safe Sex, Πολίτικη Κουζίνα και Λούφα και Παραλλαγή- Σειρήνες στο Αιγαίο, τα οποία κατέχουν τα πρωτεία μέχρι σήμερα. Επίσης εύχομαι να ξεπεράσει τους Έλληνες θεατές που είδαν το Star Wars γιατί είναι εποχή να δούμε και να στηρίξουμε ελληνικές ταινίες στον κινηματογράφο…ταινίες του Hollywood βλέπουμε και σπίτι μας – δεν χρειάζεται να πληρώνουμε και εισιτήριο (ένα δις έβγαλε ήδη το Star Wars ας μην δίνουμε τα ελάχιστα χρήματα μας και εμείς σε ξένες παραγωγές ενώ μπορούμε να στηρίξουμε τις ελληνικές που εκτός από γραφικά δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτές του Hollywood). Ακόμα και η μουσική της ταινίας είναι συγκλονιστική.
Καλή προβολή…έστω και σε dvd αν δεν προλαβαίνετε να το παρακολουθήσετε σε κινηματογράφο.
Στο:Ελληνικός Κινηματογράφος, ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ, Multiculturale! Tagged: #featured, cinema, ρεκόρ εισιτηρίων, Ένας άλλος κοσμος, Καβογιάννη, Παπακαλιάτης, Χριστόφορος παπακαλιάτης, ελληνικό σινεμά, J.K Simmons, Papakaliatis, Safe Sex, Star wars, Worlds apart 
